‘Hoogwaardig dubbelglas dat we tijdens verbouwingen uit gebouwen halen, eindigt nu vaak in pindakaaspotten en colaflessen.’ Dat zat expert Vastgoed en Infrastructuur bij het Rijksvastgoedbedrijf (RVB) Rutger Snoek dwars en kan anders, dacht hij. En dus kwam hij met een idee…
Dit is de eerste video uit een tweedelige serie over de droom van Rutger Snoek.
We zijn niet gelijk serieus genomen.
VROUWENSTEM: Iedereen denkt: zand heb je genoeg in de wereld.
We zijn glasverwerkers gaan bellen
om te vragen of ze het weleens deden en of het zou kunnen.
Ik had het bij het begin niet echt verwacht.
Ik had meer verwacht dat het 'n showcase zou zijn,
maar niet dat het zo groot zou worden als het nu wordt.
Het gaat altijd op dezelfde manier en als je iets anders wil, kost het meer energie.
Dat is de realiteit van mijn werk.
Brengen scherven geluk? Bij mij tot nu toe wel.
(In grote, witte letters verschijnt de beeldtitel: Brengen scherven geluk? Deel 1. Rutger Snoek:)
MYSTERIEUZE MUZIEK DIE WEGEBT
RUTGER SNOEK: Ik ben Rutger Snoek.
Ik ben adviseur constructies en technisch manager.
In mijn vak als constructeur ben ik veel bezig met het raakvlak
tussen constructies en duurzaamheid en materialen.
Het idee over hoogwaardig hergebruik van glas is ontstaan
door de realisatie dat vensterglas, als het einde levensduur is,
niet terugbelandt in vensterglas,
maar wordt gerecycled in verpakkingen, zoals pindakaaspotten en flesjes,
en de realisatie dat al dat glas dat je dus uit gebouwen haalt,
wordt gedowncycled naar verpakking en niet terugkomt in de gevel.
Daardoor vroegen we ons af van: waarom is dat zo?
Dat zijn we gaan onderzoeken.
Toen hebben we ons afgevraagd: kunnen we het dan anders gaan doen?
Kunnen we dat glas niet breken en wegcyclen?
Kunnen we dat glas heel houden en opwaarderen op een slimmere manier?
We zijn niet gelijk serieus genomen,
maar we zijn ook een beetje amateuristisch begonnen.
We zijn eigenlijk gewoon glasverwerkers gaan bellen
om te vragen of ze het weleens deden en of het zou kunnen.
Daarin werden we niet serieus genomen in eerste instantie,
omdat leveranciers toch heel snel denken in economische businessmodellen,
en het uit elkaar halen en opnieuw in elkaar zetten
kost veel meer tijd en daardoor veel meer geld,
en is daardoor nu niet interessant.
We hebben nagedacht over: hoe kunnen we er iets mee?
We kunnen zelf niet onderzoeken, want we zijn geen onderzoekers.
JOLANDA TETTEROO: Een aantal jaar geleden
zaten we met de onderzoeksgroep na te denken
over wat een geschikt onderwerp zou zijn voor vervolgonderzoek.
Glas viel daarbij heel erg op,
want het zit in alle gebouwen, het heeft 'n ontzettend hoge energievraag.
(Ze bestudeert een stuk glas.)
Veel mensen wisten ook niet van de schaarste van zand.
Het zand is interessant, omdat je denkt: er is veel van.
Zand heb je genoeg, woestijnen, zeeën vol.
Dat is onuitputtelijk.
Het blijkt toch dat de kwaliteit zand die je nodig hebt voor glas,
dat die ook weer opraakt.
Heel veel zand is niet geschikt als grondstof voor bouwmateriaal,
omdat bijvoorbeeld de korrel niet goed is of te klein is.
De wereld stevent dus heel hard af op zandschaarste.
Daarom is het ook heel belangrijk dat we naar glas kijken
en hoe we dat kunnen hergebruiken
om te voorkomen dat steeds weer nieuwe virgin grondstoffen in het glas moeten.
Dus met dat idee speelden we en hebben we contact gezocht met Cor Wittekoek,
directeur van stichting Vlakglas Recycling Nederland.
Hij heeft zijn netwerk ook ingeschakeld,
zodat we met meer partijen in contact kwamen die dat wilden onderzoeken.
We zijn ook aangesloten bij Booosting als Rijksvastgoedbedrijf,
dat is een stichting die gaat over innovatie in de bouw.
Via Booosting hebben we ooit een keer
een tweedehands isolatieglasruit gekocht op Marktplaats
en die hebben we zelf op een zondag uit elkaar gehaald en in elkaar gezet.
Dat was onze eerste testcase.
Cor Wittekoek wist dat Rutger ook een test had gedaan
met een aantal mensen van Booosting
om glasplaten van elkaar te halen en te kijken of je dat glas kon hergebruiken.
Dus toen wij aanklopten met het idee om dat grootschaliger te gaan onderzoeken,
heeft hij ons aan elkaar gekoppeld.
Het Rijksvastgoedbedrijf staat er ook om bekend dat ze wel pionieren
en allerlei nieuwe ontwikkelingen willen toepassen in hun gebouwen.
(Jolanda loopt met het stuk glas langs een muur waarop staat: Energy transition, circular transition. Het Nederlandse wapenschild met daarnaast: Rijksvastgoedbedrijf. Ministerie van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening. Beeldtekst: Meer informatie? Kijk op Rijksvastgoedbedrijf.nl. Een productie van het Rijksvastgoedbedrijf. Copyright 2024.)
MYSTIEKE MUZIEK TOT HET EIND VAN DE VIDEO